اثر مشترک عبدالجلیل قزوینی رازی مهمترین نوشتار کلامی،حدیثی و تاریخی است که در اواخر قرن هفتم هجری برجای مانده است. موضوع آن در واقع پاسخی مفصل به کتاب جانبدارانه ای است که پیش تر توسط یکی از علمای اهل سنت در نقد رفتار و عمل و گفتار شیعیان نوشته شده بود و با کنایه و استهزاء جامعۀ شیعی را به باد تهمت و تمسخر گرفته بود.
